Indiferent për shumë gjëra

Indiferent për shumë gjëra,
rri i mbërthyer në mendime, zakonisht shterpe.

Nuk bëra sa mundem.
Dhe vazhdoj të mos bëj.
Të mbijetosh e të ngelesh njeri,
duhet të luftosh e të paguash përditë.

E unë s'linda hero. As koha e heronjve është.
Është koha e farisejve dhe çapaçulevë.

Me vullnetin tonë, thonë,
u bënë deputetë, kryeministra, presidentë.

Për të mirën tonë, thonë,
me përkushtim, qëndrojnë në pushtet.

Gjithë të mirat e botës na premtojnë,
të kësaj dhe të botës përtej;
dhe herë pas here,
na dhurojnë ndonjë kafshitë a gjysmagjel.

(Sigurisht, për të tjerët thonë,
kush e çapaçulosi këtë botë...)

Të tilla them, tek rri i mbërthyer në mendime,
(këto dhe të tjera);
indiferent për shumë gjëra...

por jo për ato që gjithmonë i desha.

Dikush do të mbretërojë i lumtur

Në shtetin e vogël V., një shtet i madh hapi një shkollë të mesme. Shkolla ishte me konvikt dhe, siç dihet, çdo konvikt ka dhe mensën e vet.
Mensa ishte ngjitur me konviktin, por hyrja e nxënësve bëhej nga një derë e jashtme. Nxënësit rreshtoheshin sipas klasave dhe hynin brenda me regull e qetësi. Në anën e majtë të katërkëndëshit të mensës ishte një korridor i gjerë që të çonte në sportelin e kuzhinës, ndërsa nga ana e djathtë, pas çdo rrshti me ca kolona të gjera, ishin dy rreshta me tavolina e stola të gjatë, për 8 veta secila.
Menuja e zakonshme ishte:
Mëngjes: çaj e djathë.
Drekë: pjata e parë - gjellë me mish ose fasule, pjata e dytë - pilaf ose makarona.
Darkë: supë me makarona ose oriz (ose kos, herë-herë).
Mirëpo të huajt vunë re se njerëzit e këtij vendi konsumonin shumë bukë. Për të përballuar këtë, ata menduan dhe hoqën nga dreka pjatën e dytë (pilaf ose makarona).
Askush nuk u ndie.
Pastaj erdhën kohë të vështira. Kriza botërore nuk mund të mos ndihej edhe në këtë vend të vogël. Fondet ishin pakësuar. Rrugëzgjidhja: të hiqej artikulli i djathit në mëngjes.
Askush nuk u ndie.
Më vonë, kohë më të vështira akoma. Shtetet po përgatiteshin për luftë. Përsëri, fondet u ulën. Mos duhej mbyllur shkolla? Jo akoma. Do të heqim artikullin e mishit nga dreka.
Askush nuk u ndie.
"Jemi që jemi, - thanë të huajt, - Nuk bëjmë dhe një eksperiment? Të heqim edhe darkën? Do të mund të flenë dhe më mirë.
Përsëri, askush nuk u ndie.
Atëhere, të huajt, pasi u siguruan mirë e mirë, folën me entuziazëm:
-Uria po suportohet... Lum kush do të mbretërojë në këtë vend!


---


Ll. K.

(C) Shënim Antiplagjiaturë: Autori ruan të gjitha drejtat e të gjithë shkrimeve në këtë blog. (All rights are reserved. Please do not plagiarise; do not copy or take any text from this blog, without the author's permission.)